เทคโนโลยีการติดตามเปลี่ยนโฉมหน้ากรีฑาสมัยใหม่

ลองนึกภาพ Usain Bolt พยายามสร้างสถิติโลกบนเส้นทางถ่านที่ไม่เรียบ ผลลัพธ์ที่น่าจะเป็นไปได้? การแสดงที่ทำให้ต้องอ้าปากค้างเหล่านั้นคงไม่เกิดขึ้น กรีฑายุคใหม่มีความรุ่งโรจน์อย่างมากจากนวัตกรรมที่ต่อเนื่องในเทคโนโลยีลู่วิ่ง ซึ่งเป็นการปฏิวัติที่เปลี่ยนพื้นผิวการวิ่งจากทางดินแบบดั้งเดิมไปเป็นสารประกอบสังเคราะห์ที่ซับซ้อน

ก่อนที่จะมีลู่วิ่งสังเคราะห์ นักกีฬาจะแข่งขันกันบนพื้นผิวที่ทำจากวัสดุธรรมชาติใดๆ ก็ตามที่มีอยู่ เส้นทางแรกสุดประกอบด้วยดินอัดแน่น ทราย หรือกรวด ซึ่งเป็นพื้นผิวที่คาดเดาไม่ได้ซึ่งกลายเป็นอันตรายในสภาพอากาศเปียกชื้น และไม่มีการดูดซับแรงกระแทก เส้นทางดั้งเดิมเหล่านี้ขาดความสม่ำเสมอ ทำให้เกิดสภาพการแข่งขันที่ไม่สม่ำเสมอ และทำให้ความปลอดภัยของนักกีฬาลดลง

การแนะนำของรางถ่าน(ทำจากเศษซากการเผาไหม้ถ่านหิน) ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 มีการปรับปรุงเล็กน้อย แม้ว่าจะมีความทนทานและการระบายน้ำได้ดีกว่าสิ่งสกปรก แต่รางถ่านก็นำเสนอความท้าทายใหม่ๆ ได้แก่ อนุภาคหลวมที่เป็นอันตราย เมฆฝุ่นที่ส่งผลต่อการหายใจ และความต้องการการบำรุงรักษาที่สูง เป็นเวลาหลายทศวรรษที่พื้นผิวที่ไม่สมบูรณ์เหล่านี้สร้างสถิติโลก ผลักดันให้วิศวกรพัฒนาโซลูชันที่ดีกว่า

ในช่วงทศวรรษ 1950 ได้เห็นเส้นทางสังเคราะห์ครั้งแรก—ยาง-แอสฟัลต์ไฮบริดที่บอกเป็นนัยถึงความเป็นไปได้ในอนาคต แต่ความก้าวหน้าที่แท้จริงเกิดขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1960 ด้วยรางผ้าตาหมากรุกที่ทำจากโพลียูรีเทนพัฒนาโดย 3M พื้นผิวที่ปฏิวัติวงการเหล่านี้ให้การยึดเกาะที่สม่ำเสมอ ทนทานต่อสภาพอากาศ และที่สำคัญที่สุดคือการส่งพลังงานกลับซึ่งช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการวิ่ง

การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่เม็กซิโกซิตี้ปี 1968 เปิดตัวเส้นทาง Tartan สู่ผลลัพธ์อันน่าทึ่ง โดยมีสถิติโลกล้มลงมากมาย Bill Nieder ช็อตพัตเตอร์ชาวอเมริกัน แชมป์โอลิมปิกปี 1960 มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาและส่งเสริมเทคโนโลยีนี้ โดยตระหนักว่าคุณภาพพื้นผิวส่งผลต่อประสิทธิภาพอย่างไร

นับตั้งแต่ทศวรรษ 1980 บริษัท Mondo ของอิตาลีได้ครองการแข่งขันระดับสูงด้วยระบบ Mondotrack ซึ่งเป็นพรมยางไร้รอยต่อที่ให้ความสม่ำเสมอที่ไม่มีใครเทียบได้ โครงสร้างทางวิศวกรรมที่แม่นยำของ Mondotrack ต่างจากพื้นผิวเม็ดละเอียดทั่วไป ให้การถ่ายโอนพลังงานและการยึดเกาะที่เหมาะสมที่สุด กระบวนการติดตั้งที่ซับซ้อนและต้นทุนระดับพรีเมียมทำให้เป็นทางเลือกสำหรับกิจกรรมสำคัญๆ รวมถึงการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกทุกครั้งตั้งแต่ปี 1996 ถึง 2016

Conica ผู้ผลิตชาวสวิสยังได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ โดยเป็นผู้จัดหาลู่วิ่งเบอร์ลินที่ Usain Bolt สร้างสถิติโลกในการวิ่ง 100 ม. และ 200 ม. ในตำนานในปี 2009 ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์อีกประการหนึ่งว่าพื้นผิวขั้นสูงทำให้เกิดประสิทธิภาพที่เหนือชั้นได้อย่างไร

World Athletics กำหนดข้อกำหนดที่เข้มงวด: 400 ม. สำหรับเลนด้านใน โดยมีรัศมีโค้งที่ได้รับการควบคุม (ควร 37 ม.) และความกว้างของเลน แม้ว่าสถานที่ทางประวัติศาสตร์บางแห่ง เช่น Franklin Field ในฟิลาเดลเฟียจะสูงถึง 400 เมตรบนเลนนอก แต่สนามแข่งสมัยใหม่ก็ยึดถือมาตรฐานเหล่านี้อย่างใกล้ชิดเพื่อรับประกันความถูกต้องของบันทึก

เทคโนโลยีเกิดใหม่รับประกันความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น นักวิจัยกำลังพัฒนาวัสดุที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและราง "อัจฉริยะ" ที่ฝังอยู่กับเซ็นเซอร์เพื่อให้การตอบสนองทางชีวกลศาสตร์แบบเรียลไทม์ วิวัฒนาการนี้ ตั้งแต่เส้นทางดินไปจนถึงพื้นผิวอัจฉริยะ สะท้อนการเดินทางของนักกรีฑาไปสู่ความสำเร็จของมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม

ในขณะที่เทคโนโลยีสนามแข่งก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง สิ่งหนึ่งที่แน่นอนยังคงอยู่: พื้นผิวของวันพรุ่งนี้จะช่วยเขียนบทใหม่ในประวัติศาสตร์กีฬา เช่นเดียวกับที่รุ่นก่อนสร้างสถิติที่เราเฉลิมฉลองในวันนี้